Flasteri veličine poštanske marke zalepljeni za kožu omogućavaju kontinuirano ultrazvučno snimanje unutrašnjih organa tokom 48 sati. Na ovaj način se mogu otkriti detalji poput promene oblika srca tokom vežbanja ili kontrakcija stomaka prilikom uzimanja hrane ili pića. „Dobro došli u eru ‘nosivih’ skenera,“ kaže Suanhe Žao sa američkog MIT-a.
Mnogi istraživači pokušavaju da razviju nosive ultrazvučne uređaje napravljene od fleksibilnih materijala. Ali teško je napraviti uređaje koji ostaju zalepljeni za kožu više sati, a da istovremeno omogućavaju ultrazvučno snimanje visoke rezolucije. Žao i njegove kolege su to rešili spajanjem tvrdog prenosnika koji proizvodi i detektuje ultrazvučne talase sa mekim, lepljivim flasterom. Flaster sadrži sloj hidrogela na bazi vode u sendviču između dva sloja fleksibilnog elastomernog materijala čime se sprečava dehidriranje hidrogela.
Naučnici su zalepili ultrazvučne flastere na ruke, vrat, grudi i struk 15 volontera koji su pili sok, dizali tegove, džogirali ili vozili bicikl u laboratoriji. Tokom ovih aktivnosti, ultrazvučno snimanje otkrilo je promene u veličini i obliku pluća, dijafragme, srca, želuca i glavnih arterija i vena. Ima još mnogo posla pre nego što ultrazvučni flasteri dobiju primenu u redovnoj medicinskoj praksi. Flasteri za sada moraju da se povežu žicama sa računarom koji prevodi ultrazvučne talase u slike i prikuplja podatke, što znači da to nije potpuno prenosiv sistem.
Ipak, „već postoje ultrazvučni uređaji za prikupljanje podataka veličine mobilnog telefona“, kaže Žao. To ga uverava da računarska komponenta može biti smanjena i na kraju integrisana sa ultrazvučnom nalepnicom kako bi postala potpuno bežični i prenosivi sistem za snimanje. „To je zaista revolucionarno jer približava nosivi ultrazvuk pacijentu,” kaže Nanšu Lu sa Univerziteta Teksas u Ostinu. Ovaj projekat se nadovezuje na rezultate kompanija koje već rade na smanjivanju računarskih komponenti u ručnim ultrazvučnim sondama, dodaje Lu.
Ultrazvučne nalepnice olakšavaju snimanje u bolnicama prilikom praćenja pacijenata, jer nema potrebe da ljudski tehničari drže ultrazvučne sonde, a mogu biti korisne i u situacijama kada nema dovoljno tehničara. „Ne treba vam obučeni sonograf i ne treba vam ogromna ultrazvučna mašina,“ kaže Filip Tan sa Univerziteta Teksas u Ostinu. „Možete ga primenjivati u veoma siromašnim sredinama.”
Dugoročno, takve nalepnice bi pomogle u kućnom nadzoru pacijenata obolelih od kovida-19, zatim pacijenata koji se leče od kardiovaskularnih bolesti ili kancera, pa čak i kontinuirano praćenje fetusa dok raste u materici. Ultrazvučni talasi male snage ne nose zdravstvene rizike, ali naučnici kažu da će proučavati sve potencijalne neželjene efekte ove tehnologije.
(NewScientist-ZTP)
